ती आणि तो : 80%...!

स्थळ  : "ती" च घर...
काळ  : लग्नाआधीचा...
वेळ    : लग्नाआधी "ती" आणि "तो" ला पाहण्याच्या कार्याक्रमानंतर थोडं मोकळं बोलता यावं म्हणुन एकटं सोडलं आहे, ती...

(आधी बरंच बोलुन झाल्यानंतर)

तो : रात्री झोपताना पंखा लागतो, अगदी थंडीतही??
ती : हो लागतो, पण या प्रश्नाचा आपल्या लग्नाशी काय सबंध?? This is so trivial...
तो : I know it's trivial, but it still does matter to me...
ती : बरं पुढला प्रश्न...
तो : चहा की कॉफी...?
ती : (जोऱ्याने हासत) Oh come on...बरं बरं... चहा...
तो : Seashore की Hill Station...की दोन्ही?
ती : Depends...पण दोन्ही...i guess
तो : बस झालेच आहेत...last काही शिल्लक आहेत...
ती : By all means...i am ok...पण मला एक सांग या सगळ्या उत्तरांवरून जर तू मला पसंत केलंस आणि मी जर लग्नानंतर बदलले तर...?
तो : त्याला मग मी नशीब म्हणील...पण या युक्तिवादावर मी थोडा ही due diligence नाही करायचा, हे तर चुक आहे नं...
ती : i agree...पण हे सगळं कशासाठी...कारण arrange marriage मध्ये तसाही सगळा आंधळा कारभार असतो...

तो : त्यालाच थोडं का होईना पण डोळस करण्याचा प्रयत्न...

ती : Ok...पण मग महत्वाच्या  प्रश्नांवरून पारख करता आलींच असती की...जे तू anyways आधी विचारलेच...जसे की आई-बाबा, परदेशात राहणं, लग्नाचा खर्च, व्यसनं, छंद, मुलं-बाळ...पण मग अगदी इतके detail 36 प्रश्न का काढलेस...?

तो : त्याच काय आहे की महत्वाच्या प्रश्नांबद्दल सगळेच discuss करतात...पण हे छोटे छोटे प्रश्नच राहून जातात आणि त्याचा नंतर त्रास होण्याची शक्यता असते...होईलच असं नाही.

ती : पण मग असे छोटे प्रश्न काढायचे म्हंटल तर १०० निघतील...

तो : निघतील काय निघालेच...पण मग मी ते prioritize केले आणि त्यातले 36 निवडले...

ती : पण मग 50 का नाहीत 36 च का ?

तो : त्याच काय आहे आपल्याकडे कस 36 गुण जुळतात का ते पाहतात तसंच मी या 36 पैकी किती जुळतात ते पाहतो...

ती : मग किती जुळले की you are happy ?

तो : त्याचही एक logic आहे...समविचारी लोकांच आपापसात जास्त चांगलं जमत कारण तिथे मतभेद होऊन वाद होण्याची शक्यता फार कमी असते...एकच गोष्ट जर दोघानाही तितक्याच तीव्रतेने आणि तितक्याच  intensity ने आवडत अथवा नावडत असेल तर मग वादाला जागा उरतच नाही...वाद नाही म्हणजे भांडण नाही...भांडण नाही म्हणजे रुसवे-फुगवे नाही...

ती : पण त्याने सगळं कस bland होऊन जाईल...असं नाही का वाटत...??
तो : म्हणुन तर पुर्ण 36 जुळावे अशी माझी ही अपेक्षा नसते...rather इच्छा पण...
ती : पण मग किती...?
तो : 80%...त्याचं काय आहे की जर 80% जुळत असेल आणि 20% adjustment असेल तर मग खरी मजा आहे...त्या 20 % मध्ये जे रुसवे फुगवे होतील ते सगळा so called "blandness" घालवुन टाकतील...पण 20% जुळत असेल अन 80% मतभेद असतील तर मात्र...फरफट...
ती : पण मग "Opposites attract each other" असं जे म्हणतात त्याच काय...
तो : ते फक्त लोहचुंबका पुरत खर आहे...असं माझं अगदी ठाम मत आहे...त्याचं काय आहे opposites only attract each other when they have the heart big enough to appreciate the differences of each other...तसं जर असेल तर मग सोन्याहून पिवळ...पण ते arrange marriage मध्ये इतक्या सहजा सहजी सांगता येत नाही न...म्हणुन ही 36 ची प्रश्नावली...
ती : पण मग तु love-marriage ला झुकत माप का देतोस...actually data shows की मतभेद, काडीमोड love-marriage मधेच जास्त पाहायला मिळतात...
तो : तिथे कदाचित courtship period मधली एकमेकांची पारख कमी पडत असेल बहुदा...opposites attract या फसव्या वाक्याला बळी पडुन नंतर differences handle करण्याची maturity नसेल किवा परिस्तिथी ही...you never know...there can be number of reasons...पण म्हणुन तर हा सगळा खटाटोप...
ती : पण मग तुला जे गुण वगैरे बघतात, त्यावर काही विश्वास नाही...पत्रिका वगैरे...
तो : प्रश्न क्रमांक 14 मध्ये आपलं already discuss झालं आणि तुझी आणि माझी मतं बरोबर जुळतात त्या बाबतीत
ती : अरे हो विसरलेच....चल खुप वेळ झाला आपण असेच बोलत बसलो आहोत...बाहेर जायला हवं...
तो : 29 जुळले...म्हणजे almost 80 %...तुला काही नाही विचारायचं मला...
ती : प्रत्येक प्रश्नावर तुझ्याशी discuss केल्यावर कळलंच ना मला ही तुझ्याबद्दल...

(दोघांचंही लग्न होतं, आता लग्नानंतर)

ती : 80% म्हणे...तुझं गणित कच्च आहे का रे..?
तो : काय झालं आता...20% adjustment असणार आहे हे ठरलं होतं ना आधी...
ती : अरे आपल्या प्रत्येक नवीन difference ला, मतभेदाला तू 20% मध्ये घालायला निघाला आहेस सरसकट...
तो : ते करण्यावाचुन काही गत्यंतर आहे का आता....??

(दोघंही मनमुराद हसतात)  J J

सारंग कुसरे 

ती आणि तो : screw ढिला...!

ती : आठव्यांदा सलग...कमाल आहे...नादिष्ट पणाची खरंच कमाल आहे...!!
तो : त्याचं काय आहे की "Law of Diminishing Returns" याच्या पलीकडे आहे हे गाणं म्हणुन...
ती : अरे हो...पण म्हणुन आठ वेळा...this is madness... पण एक सांग तो law कुठला म्हणालास...
तो : MBA ला असताना economics मध्ये एक law शिकवला होता टिळक मॅडम नी... तो तेव्हा पासून चांगलाच लक्षात आहे...पण त्याचं philosophical interpretation हे असं आहे : The law of diminishing returns is the theory which states that, the more your experience something, the less effective it becomes.
ती : मग बरोबरच आहे हे...
तो : मला ही हे पटतं, rather पटायचं... पण जसं प्रत्येक सिद्धांताला एक exception असतं ना तसंच या theory ला पण काही exceptions आहेत असं लक्षात यायला लागलं...i mean personally माझ्या साठी तरी...
ती : मी तर कुठलंही गाणं असं सलग इतक्यांदा नक्कीच नाही ऐकू शकत...मग ते कितीही सुंदर का असेना...कितीही श्रवणीय का असेना...i think मला तो law अगदी 100% लागू होतो...
तो : त्याचं काय होतं की सलग ऐकल्यामुळे ते तुमच्या मेंदुत, रक्तात भिनत जात आणि euphoria च्या स्टेज ला तुम्हाला नेऊन सोडतं...क्षणिक मोक्ष म्हण हवं तर...!!
ती : (समाधानाने बंद मिटलेल्या त्याच्या डोळ्यांकडे पाहत)....!
तो : (डोळे उघडत) काही गाणी euphoria तर काही गाणी inspiration, motivation पण देतात आणि म्हणून ती loop मध्ये ऐकतच राहावीशी वाटतात...
ती : जसं की...
तो : 'अस्तित्व' मधलं "आयुष्य हे असते असे", 'लगान' मधलं "ओ पालनहारे", 'इक्बाल' मधलं "आशायें", 'उडान' मधली सगळीच गाणी...'प्रहार' मधलं "हमारी हि मुठ्ठी में आकाश सारा"...येसुदास ची कित्येक गाणी...श्रीधर फडकेंचे  "तुला पहिले मी नदिच्या किनारी", अशोक पत्कींच "पुरब से सुर्य उगा, फैला उजियारा" आणि  'गोट्या' चं title song "बीज अंकुरे अंकुरे", ए आर रहमान च "Bombay Theme" ...अशी अजुन खूप मोठी लिस्ट देता येईल जी त्या law ची exceptions आहेत...
ती : तसं तर मग सिनेमाच्या काही scenes बद्दल पण म्हणता येईल...not exactly... exceptions... पण जे कितीदा पहिले तरीही अंगावर त्याच intensity नी शहारे आणणारे...
तो : अगदी correct..."जो जिता...
ती : वो ही सिकंदर" मधला रेस जिंकल्याचा scene, किंवा "लगान" मधला match जिंकल्याचा scene, "आनंद"  मधला शेवटचा dialouge...
तो : "आनंद मरा नाही...आनंद मरते नाही"...बघ आताही ही आला शहारा...(दोघही हसतात)...पण असेच काही exceptional scenes english movies मध्ये पण आहेत..."The Pursuit Of Happyness" मधला Will Smith la नौकरी लागल्याचा scene किंवा "If you gotta dream, you gotta protect it" हा dialouge, "The Shawshank Redemption" मधला "Hope is a good thing, may be the best of things and no good thing ever dies" हा dialouge... अशी बरीच उदाहरणं आहेत...
ती : हो ना...seriously... किती मस्त वाटलं हे discuss करून सुद्धा...तरीही पण मला ते सलग तुझं एकंच गाणं ऐकणं काही पचनी पडत नाही...
तो : थांब तुला पटवण्या साठी, अजून एक latest गाणं ऐकवतो..."दंगल" चा title track... कमाल आहे...just amazing...lyrics...music...सबकुछ...! त्यातलं हे एक कडवं फक्त वाचुन दाखवतो ते ऐक and appreciate the lyrics आणि मग गाणं लावतो :

कर दिखाने का मौका
जब भी किस्मत देती है
गिन के तैय्यारी के दिन
तुझको मोहलत देती है
मागती है लागत में
तुझसे हर बुंद पसींना
पर मुनाफा बदले में
ये जान ले बेहद देती है
रे बंदे की मेहनत को किस्मत
का सादर प्रणाम है प्यारे
दंगल दंगल
दंगल दंगल

(नंतर गाणं सलग चार वेळा ऐकून होतं)

ती : (तो गाणं पाचव्यांदा सुरु करताना) हो बाबा i agree की आहेत exceptions... पण आता पाचव्यांदा नको लाऊस हे गाणं...please...
तो : (पाचव्यांदा headphones मध्ये लावत) मी थोडं balcony मध्ये जातो...
ती : (हासत आणि "तुझा screw ढिला आहे" अशी खुण करत, तेच गाणं गुणगुणत स्वयंपाकघरात जाते) सुरज तेरा चढता ढलता...गर्दीश में करते है तारे...दंगल दंगल ☺☺

सारंग कुसरे

ती आणि तो : आजीची पुरणपोळी..!

Subway employee : which bread...??
ती : wheat bread, all vegetables except jalapeno...
तो : आलोपिनो म्हणतात त्याला...
ती : तेच ते...
Subway employee : any sauces ??
ती : chipotle southwest and sweet onion... please bake it with cheese as well...

(आपापली सँडविच घेऊन दोघंही table वर येतात)

ती : किती मस्त लागतंय ना...
तो : (तोंडात सँडविच चा घास असतांना) ह्म्म एकदम मस्त...
ती : पण तुला एक सांगू हे कोणीही सोम्या-गोम्या ने बनवलं तरीही असंच लागेल...कारण इथे process वर भर आहे, चवी आधीच ठरल्या आहेत...
तो : म्हणजे...
ती : आता हेच बघ नं chipotle southwest ची चव अमेरिकेत पण तीच आणि भारतात पण तीच... त्या मुळे चवीत फरक पडणार नाही.
तो : पण ते तर सगळ्या अन्नाच्या बाबतीत सारखंच ना...
ती : नाही ना...तीच तर गम्मत आहे...आपल्या भारतीय पदार्थांच्या बाबतीत हे तथ्य लागू पडत नाही...
तो : कसं ??
ती : साधं उदाहरण घ्यायचं झालं तर पुरणपोळीचंच घे ना...माझ्या हातच्या पुरणपोळीपेक्षा तुला आईच्या हातची जास्त आवडते आणि त्याही पेक्षा आजीच्या हातची तर विचारायलाच नको...तिथे कसा experience दिसून येतो...process जरी defined असली तरीही प्रत्येकाकडे वेगळा हातखंडा आहे ती process follow करण्याचा...प्रत्येकाचा काही तरी X-factor आहे जो दुसऱ्या मध्ये सापडणं कठिण...तसं McD, Subway, KFC मध्ये होणार नाही...तिथे experience असलेला आणि नवखा हा चवी मध्ये काहीच फरक करू शकत नाही, फक्त service delivery मध्ये काय तो वेगळे पणा आणू शकतो...
तो : पण यांना standardization करावंच लागेल ना...to maintain their brand...!
ती : हो ते तर आहेच...पण कसं असतं बघ ना...जर असंच आपण "आजीची पुरणपोळी" अशी food-chain काढायचं ठरवलं तर कितपत यशस्वी होईल सांगता येत नाही कारण आपण तिथे चव कितीही standardize करायचा प्रयत्न केला तरीही ती 100 टक्के यशस्वी होईलच असं नाही...
तो : अगदी correct बोललीस...साधं "विष्णू जी की रसोई" चंच बघ ना...चवी दोन्ही कडच्या उत्तम पण पुण्याच्या आणि नागपूरच्या सारख्या न्हवे...
ती : पण ही किमया फक्त चितळेंना जमली...त्यांची बाकरवडी जगाच्या पाठीवर कुठेही घेतली तरीही तीच चव...पण त्याचं कारणही तितकंच सोपं आहे...ते...
तो : (तिला मधेच तोडत) हल्ली बाकरवडी machine ने बनवतात...
ती : correct... पण पुरणपोळी जर तशीच machine ने बनवली तर...
तो : नाही ग मुळीच मजा नाही येणार...या भारतीय पदार्थांमध्ये process पेक्षा experience ला जास्त महत्व आहे...आणि experience पेक्षा ही ती कोण बनवतं त्याला त्याहून जास्त...असो पुरण पोळीचा विषय निघालाच आहे तर होऊनच जाऊ दे या weekend ला...
ती : बघ बाबा, process मी करील सगळी follow... पण अजुन experience व्ह्याचा आहे बरं का मला...
तो : no worries...मलाही ते कळतं आणि आजीच्या हातची पुरणपोळी व्हायला ती काय standardized process नाही...तो एक experience ने शिकवलेला art आहे...प्रत्येकाचा personal आणि वेगळा सुद्धा...!!


सारंग कुसरे

ती आणि तो : Sharing (विकृत)

ती : का बरं लोकं facebook वर इतके disturbing videos share करतात? seriously i hate those...!
तो : काय झालं आता...कोणता disturbing video पाहिलास ?
ती : ते महत्वाचं नाही आहे रे...ह्या mentality ची चीड आली आहे बास...शिव्या येतात मला...फक्त देत नाही आहे इतकंच...! हुश्श..! डोक्यावर बर्फ ठेवते थोडा थांब...!
तो : थोडी शांत हो बरं...इतकाच तुला त्रास होतो तर नकोच ना त्या facebook च्या नादी लागू...
ती : याला काय अर्थ आहे...म्हणजे काही लोकांच्या विकृतीमुळे मी माझं facebook का म्हणुन बंद करायचं...
तो : मग चीडूही नको अशी...त्या पेक्षा त्या व्यक्तिला unfollow किवां unfriend कर...
ती : ते तर मी करणारच आहे...म्हणजे तितकाच डोक्याला कमी त्रास...पण मला एकंच गोष्ट समजत नाही, जगात भरपूर वाईट गोष्टी घडतात म्हणुन काय फक्त त्याचाच जप करायचा कि काय...!! तुमच्या नजरेला फक्त तेच दिसत...कि तुम्हाला या आणि याच depressing गोष्टी share केल्यावर खूप विकृत आनंद मिळतो कि आपण खूप मोठे समाज सुधारक असल्या सारख वाटत...WTF..!
तो : (डोळा मिचकावीत) direct english शिव्या...प्रगतीपथावर आहेस...
ती : तुला मस्करी सुचतेय...
तो : अग नाही ग...तुला थोडं शांत करण्याचा एक प्रयत्न करत होतो...जाऊ दे ना...
ती : जाऊ देणारच आहे रे....पण होत कस की एक depressing गोष्ट पाहिली की बाकी सगळ्या गोष्ठींवर विरझण पडत रे... बर असं काही share केल्यावर negativity व्यतिरिक्त काही चांगलं पसरत नाही ...शिवाय खूप मोठी सामाजिक क्रांती वगरे घडते असं ही काही नाही...then why the hell do this in the first place..? बऱ तो video किवां clipping एका संपुर्ण घटनेचा काही भाग असतो...त्यात वाईट कृत्य करणारा जरी prima-facie आपल्याला वाईट वाटत असला तरीही ते कृत्य का बर घडतं आहे किवा त्या मागची पार्श्वभूमी काय हे न देता ...नुसता disturbing part share करायचा आणि विकृत आनंद घ्यायचा...
तो : अग पण सत्यमेव जयते मध्ये पण disturbing discussions आणि videos दाखवयचे पण ते तर तू अगदी उत्सुकतेने बघायची disturb होऊन सुद्धा...मग??
ते : सत्यमेव जयते बघण न बघण हा प्रत्येकाचा individual choice होता...शिवाय त्यात एका विषयाला अनुसरून मग चर्चा आणि discussions दाखवले गेले. If you care for it then you watch it...नाहीतर नाही...शिवाय though it was at times disturbing, त्याला कुठे तरी एक सामाजिक cause होता ...उगीचच काहीतरी depressing दाखव्हायचं हा हेतू न्हवता...फक्त जागृती एखाद्या विषयाबद्दल...हा prime मुद्दा होता...
तो : अग मग facebook वर share करण्या मागे पण हाच मुद्दा नसेल असं कशावरून म्हणतेस तू...
ती : याचं कारण त्यात कुठला हेतू दिसत नाही ...apart from distress...बघितला disturbing video कि कर share...दिसलं एखाद मारामारीच clipping की कर share...
तो : मग तर तुला एखाद्या मुलाचा किवा वृद्धाचा हरवल्याचा video पण disturbing वाटत असेल...
ती : तो कसा काय वाटणार...दुख होतं जरूर पण atleast त्यात एक अशा तर असते कि जर मी हा share केला तर कुठे तरी चमत्कार होण्याची...पण कुणाला मारण्याचे video share करून मी काय करू शकते सांग मला...what should i do?
तो : (long pause)
ती : विकृती ही असणारच...ती आहेच मुळी सगळीकडे...but that doesn't mean फक्त तेच तुम्हाला दिसावं आणि तेच तुम्ही लोकांना दाखवावं...फक्त विकृत माणसच असं करू शकतात बहुदा...समाजाबद्दल तळमळ असावी...त्यात काही दुमत नाही...पण ती विकृती पसरव्ण्याकडे नसावी असं वाटत मला...
तो : म्हणजे फक्त सगळं goody-goody असावं असं तुझं म्हणण आहे तर...
ती : असं म्हणतच नाही रे मी...तसे videos share करून जर विकृतीला आळा बसणार असेल तर जरूर करावे...तो त्रास सहन करायला सगळेच तयार होतील...पण उगीचच अख्या facebook ला तुम्ही जर police-times बनवायला निघाले असाल तर मात्र माझं आक्षेप आहे...!
तो : बऱ बाबा पटलं...जाऊ दे तो कुत्र्या मांजरीचा एक cute video आला आहे तो दाखवतो तुला...हा बघ (तिच्याकडे mobile देत)
ती : अरे बाप रे हा तर कुणाला तरी गोमास नेताना पकडल्याचा आणि त्यांना मारतानाचा video दिसतोय ...शी.....विकृती....!
तो : अरे बाप रे तो दिसला तुला होय...शांत शांत ....!
ती : %%&%$%&$%&$%&

सारंग कुसरे