ती : कशी वाटली सचिन ची autobiography...??
तो : fantastic...मजा आली वाचुन... मुख्य म्हणजे ते सगळं वाचताना आपल्या ही life चं revision झाल्यासारखं झालं कारण त्याच्या उमेदीच्या वयात आपणही जाणते होतो...त्या मुळे it was a pleasurable trip down the memory lane...
ती : मी पण वाचील आता नक्की...
तो : अगदी नक्की वाचं...तुला एक सांगू मला नं autobiographies jast आवडतात self-help books च्या तुलनेत...autobiography मध्ये एक authenticity असते, एक integrity असते कारण जो सांगणारा असतो तो खुद्द proof असतो त्याच्या वागण्याचा, सवयींचा...ते म्हणतात नं... direct from horses mouth... तसंच काहीसं...आणि म्हणुन ते जास्त भिडतं मनाला...
ती : पण self-help books नी पण फायदा होतोच की...
तो : होतं नं, मी नाही कुठे म्हणतो...पण बहुतेक दा तो temporary असतो...अफु च्या गोळी सारखा...गोळी चा प्रभाव असे पर्यंतच स्फूर्ती आणि आणि नंतर विस्मृती...
ती : तसं तर autobiography पण होऊ शकतं मग...
तो : हो नक्कीच पण तरीही autobiography चा परिणाम खूप खोलवर होतो आणि त्यामुळे तुमच्या वागण्या बोलण्यात नकळत फरक पडायला लागतो...जेव्हा की self-help books मुळे तो खुप प्रयत्नांती येण्याची शक्यता असते...खात्री नाहीच...
ती : तुला आज पर्यंत कोणाची autobiography सगळ्यात जास्त आवडली...
तो : असं नेमकं नाही सांगता येणार...पण प्रत्येका मध्ये काही न काही घेण्यासारखं होतं
ती : जसं की...
तो : तुला अगदी एक साधी गम्मत सांगतो...मला नं आधी injection ची खुप भीती वाटायची अगदी मोठं झाल्यावर सुद्धा...पण 11वीत असताना "माझी जन्मठेप" वाचण्याचा योग आला...त्यानंतर ती भीती अशी काही पळाली की आता त्या गोष्टीचं काही देखील वाटत नाही...त्यानंतर जितक्यांदा ही injection घ्यायची किंवा blood donation ची वेळ आली...तेव्हा तेव्हा direct सावरकरचं आठवायचे आणि वाटायचं की ते देशासाठी इतक्या हाल अपेष्ठा सोसू शकतात तर मी साधं स्वतःच्या health साठी साधी सुई ची वेदना नाही सहन करू शकत...मला माहिती आहे की ही तुलना फार हास्यास्पद आहे पण तरीही माझ्या वागण्यामध्ये कुठे तरी तर फरक पडला...
ती : हास्यास्पद कशाला...any change in the right direction is always a good change...
तो : सुधीर फडक्यांची biography असो नाही तर प्रकाश आमट्यांची... नाही तर विश्वास नागरे पाटलांची...किंवा नदाल, लान्स अर्मस्त्रोंग, तेंडूलकर , स्वामी योगानंद प्रत्येक autobiography मधून इतकी स्फूर्ती आणि विश्वास मिळतो की त्याने नवीन उत्साह येतो आणि आपल्या limits redefine झाल्या सारख्या वाटतात...
ती : पण काही biographies बघायला पण मजा येते आणि छान वाटतं... जसं की chris gardner ची...ज्यावर pursuit of happyness बनला होता किंवा...bhagat singh, sawarkar etc
तो : no doubt छान वाटतं... पण कुठे तरी authenticity compromise होण्याची भीती त्यात असते कारण picture म्हंटला की सगळी गणितं बदलतात आणि commercial liberty घेतली जाते...which is fiction... शिवाय पुस्तक वाचण्याची मजा काही औरच कारण त्यात तुम्हीच director असता आणि picture तुमच्या मनात सुरु असतो...तुमच्या imagination अनुसार...पण जेंव्हा तुम्ही actual picture बघता एखाद्या autobiography चे ते director चं visualization असतं...त्यामुळे मी तरी पुस्तक जास्त prefer करतो...
तो : fantastic...मजा आली वाचुन... मुख्य म्हणजे ते सगळं वाचताना आपल्या ही life चं revision झाल्यासारखं झालं कारण त्याच्या उमेदीच्या वयात आपणही जाणते होतो...त्या मुळे it was a pleasurable trip down the memory lane...
ती : मी पण वाचील आता नक्की...
तो : अगदी नक्की वाचं...तुला एक सांगू मला नं autobiographies jast आवडतात self-help books च्या तुलनेत...autobiography मध्ये एक authenticity असते, एक integrity असते कारण जो सांगणारा असतो तो खुद्द proof असतो त्याच्या वागण्याचा, सवयींचा...ते म्हणतात नं... direct from horses mouth... तसंच काहीसं...आणि म्हणुन ते जास्त भिडतं मनाला...
ती : पण self-help books नी पण फायदा होतोच की...
तो : होतं नं, मी नाही कुठे म्हणतो...पण बहुतेक दा तो temporary असतो...अफु च्या गोळी सारखा...गोळी चा प्रभाव असे पर्यंतच स्फूर्ती आणि आणि नंतर विस्मृती...
ती : तसं तर autobiography पण होऊ शकतं मग...
तो : हो नक्कीच पण तरीही autobiography चा परिणाम खूप खोलवर होतो आणि त्यामुळे तुमच्या वागण्या बोलण्यात नकळत फरक पडायला लागतो...जेव्हा की self-help books मुळे तो खुप प्रयत्नांती येण्याची शक्यता असते...खात्री नाहीच...
ती : तुला आज पर्यंत कोणाची autobiography सगळ्यात जास्त आवडली...
तो : असं नेमकं नाही सांगता येणार...पण प्रत्येका मध्ये काही न काही घेण्यासारखं होतं
ती : जसं की...
तो : तुला अगदी एक साधी गम्मत सांगतो...मला नं आधी injection ची खुप भीती वाटायची अगदी मोठं झाल्यावर सुद्धा...पण 11वीत असताना "माझी जन्मठेप" वाचण्याचा योग आला...त्यानंतर ती भीती अशी काही पळाली की आता त्या गोष्टीचं काही देखील वाटत नाही...त्यानंतर जितक्यांदा ही injection घ्यायची किंवा blood donation ची वेळ आली...तेव्हा तेव्हा direct सावरकरचं आठवायचे आणि वाटायचं की ते देशासाठी इतक्या हाल अपेष्ठा सोसू शकतात तर मी साधं स्वतःच्या health साठी साधी सुई ची वेदना नाही सहन करू शकत...मला माहिती आहे की ही तुलना फार हास्यास्पद आहे पण तरीही माझ्या वागण्यामध्ये कुठे तरी तर फरक पडला...
ती : हास्यास्पद कशाला...any change in the right direction is always a good change...
तो : सुधीर फडक्यांची biography असो नाही तर प्रकाश आमट्यांची... नाही तर विश्वास नागरे पाटलांची...किंवा नदाल, लान्स अर्मस्त्रोंग, तेंडूलकर , स्वामी योगानंद प्रत्येक autobiography मधून इतकी स्फूर्ती आणि विश्वास मिळतो की त्याने नवीन उत्साह येतो आणि आपल्या limits redefine झाल्या सारख्या वाटतात...
ती : पण काही biographies बघायला पण मजा येते आणि छान वाटतं... जसं की chris gardner ची...ज्यावर pursuit of happyness बनला होता किंवा...bhagat singh, sawarkar etc
तो : no doubt छान वाटतं... पण कुठे तरी authenticity compromise होण्याची भीती त्यात असते कारण picture म्हंटला की सगळी गणितं बदलतात आणि commercial liberty घेतली जाते...which is fiction... शिवाय पुस्तक वाचण्याची मजा काही औरच कारण त्यात तुम्हीच director असता आणि picture तुमच्या मनात सुरु असतो...तुमच्या imagination अनुसार...पण जेंव्हा तुम्ही actual picture बघता एखाद्या autobiography चे ते director चं visualization असतं...त्यामुळे मी तरी पुस्तक जास्त prefer करतो...
ती : हो तर अगदी खरं आहे...तरीही मला एक गोष्ट मात्र प्रकर्षाने जाणवते की कितीही पुस्तकं वाचा, किती विचार करा पण ते जो पर्यंत आचरणात आणत नाही तोपर्यंत सब झूट...
तो : १००% आणि तिथेच सगळी गोची होते...विचार मेंदू पर्यंत जाऊन उपयोग नाही...ते मेंदू पासुन आपल्या मनावाटे अवयवांपर्यंत देखील यायला पाहिजे तरच वाचण्याचं / पाहण्याचं / ऐकण्याचं काही तरी चीज होईल...
ती : ("तो" ला टोमणा मारत) यांच बेस्ट उदाहरण द्यायचं झालं तर health related पुष्कळ पुस्तकं वाचायची आणि ती वाचता वाचताच cake खायचा , coke प्यायचं...आणि पुस्तक वाचता वाचताच ४-२ किलो वाढवून घायचे...
तो : ("ती" ने मारलेला टोमणा आणि संभाव्य धोका ओळखत) चला माझ्या health वर गाडी घसरण्याआधी मी जरा बाहेर जाऊन येतो...एक काम करतो लाय्ब्ररीत जाऊन येतो आणि उसेन बोल्ट ची autobiography घेऊन येतो...बरेच दिवसापासुन राहिली आहे वाचायची...
ती : शहाणा आहेस...अरे लक्ष दे health कडे...
तो : मन सशक्त असलं ना की मग पोट थोडं सुटलं तरीही चालत...fit राहण महत्वाचं...mentally आणि physically सुद्धा...
ती : पण म्हण तर बरोबर उलट सुचवते...a healthy mind resides in a healthy body...
तो : पण कुणाच्या तरी autobiography मध्ये मी असंही वाचलं की your body can stand almost anything, its your mind that have to convince...सध्या मनाला convince करण्याचं काम सुरु आहे वाचन करून...body will soon follow madam
ती : तो शुभदिन लवकरच येवो...आणि autobiographies वाचण्याची परिणीती ठोस कृतीत होवो
तो : तथास्तु....
सारंग कुसरे
No comments:
Post a Comment